Voorbeelden uit de praktijk
(de namen van de cliënten zijn veranderd)
Karin, 46 jaar:
Karin wil onderzoeken hoe het komt dat ze zichzelf soms als gevoelloos ervaart en wil dat graag anders. Deze bevriezing blijkt te maken te hebben met de mishandeling door haar ex-man. Door te oefenen om heen en weer te bewegen tussen deze gevoelens van bevriezing en prettige gevoelens kan de bevriezing geleidelijk loslaten. O.a. door het stuiteren met een bal met verschillende intensiteiten in kracht, kan ze boosheid gaan toelaten zonder van slag te raken of erdoor overspoeld te raken. Deze boosheid is gekoppeld aan de vechtreactie, die nog vastzat in het systeem. Geleidelijk aan ervaart ze in haar dagelijks leven meer kracht en kan ze op een natuurlijke manier haar grenzen aangeven.
Michiel, 58 jaar:
Na het herstel van een hartinfarct blijft Michiel gevoelig voor lichaamssignalen die kunnen wijzen op een herhaling. Dit geeft hem onrust en spanning, die hij wil verminderen. De spanning blijkt hij voornamelijk in bepaalde delen van zijn romp te ervaren. Kleine bewegingen en aandacht voor de ademhaling brengen de ervaring van meer rust en ruimte op die plekken.
Hij begint te herkennen dat de spanning toeneemt bij irritaties op het werk. Hij gaat meer grenzen aangeven op zijn werk en mede door het toepassen van zijn nieuwe vaardigheden kan hij de spanning tot op zekere hoogte verminderen.
Rationeel weet hij dat hij die irritaties beter los kon laten, maar ze blijven aanhouden. Hij komt tot de constatering dat hij de spanning zelf vasthoudt. Dit geeft ruimte voor meer onderzoek. Door aandacht voor de details van het gevoel van spanning in zijn lichaam, merkt hij dat er verdriet zit.
Bij het uiten ervan kan hij dit gevoel koppelen aan het overlijden van zijn ouders jaren geleden en met name aan de gemiste kansen voor echt contact in plaats van de regelmatig terugkerende ruzies. De spanning in zijn lichaam en op zijn werk verminderen vanaf dat moment.
Nadine, 22 jaar:
Nadine heeft Anorexia Nervosa en heeft ondergewicht. Met behulp van andere therapie lukt het haar om een normaal gezond eetpatroon op te bouwen, waardoor ze geleidelijk aankomt. Om een realistisch lichaamsbeeld te krijgen, doet ze spiegeloefeningen. Opvallend is dat zij zichzelf als letterlijk klein ervaart, ondanks dat dat objectief gezien geen opvallend kenmerk is.
Bij navraag komen er veel herinneringen naar boven aan momenten waar ze last had gehad van klein zijn. Zij voelde zich daardoor niet gezien en niet serieus genomen. Zij was zich ernaar gaan gedragen, realiseerde zij zich.
In een rollenspel waarin een lastig gesprek met haar werkgever geoefend wordt, is dit patroon ook duidelijk. Ze is op zich verbaal vaardig. Met een paar aanwijzingen over non-verbaal gedrag kan ze zichzelf als gelijkwaardig opstellen. In haar dagelijks leven ontwikkelt ze dit verder.
Petra, 32 jaar:
Ondanks veel pijn in haar lichaam is Petra gewend om veel en hard te werken met zware fysieke belasting. Tot ze een keer flauwvalt op haar werk en bewusteloos naar het ziekenhuis wordt gebracht. Bij mij komt ze met de hulpvraag om hard te kunnen blijven werken ondanks de pijn. In de kennismakingsfase bespreken we haar hulpvraag en vertel ik haar dat ze voor die vraag iemand anders moet zoeken. Mijn ingang zou namelijk zijn om haar patroon te onderzoeken: hard werken, zelfs tot ze erbij neervalt. Na overdenking stemt ze hiermee in.
Door aandacht voor de lichamelijke sensaties wordt duidelijk dat stoppen met of minder werken een onrust naar boven brengt die moeilijk te verdragen is. Werken is tot nu toe de beste optie geweest om daar geen last van te hebben.
Uit haar geschiedenis komen belangrijke gebeurtenissen naar boven, waaronder het wegvluchten uit haar ouderlijk huis. De gedachte hieraan brengt een lichamelijke vluchtreactie op gang, de sensatie van rennen. Zij kan het natuurlijke verloop hiervan volgen en aan het eind verzucht ze: ‘nu kan ik eindelijk rustig in mijn huis zijn’.
Hoewel ze in het verleden een succesvol gevlucht was, wist een deel van haar bewustzijn door de akelige omstandigheden nog niet dat ze inmiddels in veiligheid is. Door het bewust maken van de letterlijke vluchtbeweging kan ook dat deel tot rust komen. Ze kan thuis nu genieten van momenten van rust en van haar hobby’s. Bovendien start ze met de opleiding, die ze altijd al had willen doen.
Paul, 28 jaar
Paul heeft de vraag om ’te blijven staan’ bij een ontmoeting met zijn vader. Zijn vader heeft hem vernederend behandeld en Paul ervaart zichzelf regelmatig als gevoelloos. Door af te wisselen in aandacht voor moeilijke gevoelens die daarmee verband houden en prettige gevoelens raakt hij meer vertrouwd met en minder angstig voor de negatieve gevoelens en is emotioneel terugtrekken minder nodig. Hij ervaart vaker een gevoel volwassen te zijn. Na verloop van tijd geeft hem dat kracht om inderdaad zijn vader te ontmoeten en zonder heftige confrontatie in zijn kracht te blijven.